List Pasterski
na uroczyste wspomnienie Świętego Apostoła Jakuba, zwanego Większym, syna Zebedeusza Patrona Katedry Biskupa Narodowego Kościoła Katolickiego

Umiłowane Siostry i Bracia w Chrystusie!

W dniu, gdy Kościół Święty z radością czci pamięć jednego z filarów wspólnoty apostolskiej – Świętego Jakuba Większego, brata Jana i syna Zebedeusza – nasza wspólnota Narodowego Kościoła Katolickiego staje w szczególnym świetle tej uroczystości. Nasza Katedra, nasze Biskupstwo oddane jest jego opiece, a więc dziś obchodzimy dzień nie tylko pamięci, ale duchowego pokrewieństwa, zobowiązania i misji.

I. Apostoł powołania i radykalizmu

Jakub był jednym z pierwszych powołanych przez Jezusa. Ewangelia mówi:

„A przechodząc dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata jego, jak byli w łodzi naprawiając sieci. Zaraz ich powołał. A oni zostawili ojca swego Zebedeusza w łodzi z najemnikami i poszli za Nim” (Mk 1,19–20).

W tych słowach zawarta jest cała potęga decyzji. Jakub nie targuje się, nie odkłada decyzji „na później”. Nie pyta: „dokąd pójdziemy?”, nie domaga się zabezpieczeń. Porzuca to, co znał i kochał, by oddać swoje życie Temu, który jest Prawdą. Jego przykład ukazuje nam, że chrześcijaństwo nie może być jedynie dodatkiem do życia – ono musi być życiem.

W epoce zwątpienia, konsumpcjonizmu i indywidualizmu, Jakub przypomina nam, że Ewangelia wymaga odwagi, zerwania z tym, co zniewala, i bezgranicznej ufności.

II. Apostoł bliskości z Jezusem

Święty Jakub był jednym z trzech uczniów – obok Piotra i Jana – którym Jezus ukazywał szczególne chwile swej tajemnicy: przemienienie na górze Tabor, wskrzeszenie córki Jaira, modlitwa w Ogrójcu. To nie był przywilej – to była formacja serca. Chrystus nie tylko głosił Ewangelię słowami – On formował uczniów wewnętrznie, prowadząc ich przez tajemnice chwały i cierpienia.

Jakub staje się wzorem ucznia, który nie zatrzymuje się na zachwycie przemienienia, lecz towarzyszy Jezusowi także w nocy trwogi i ciemności. Wierzyć – to znaczy nie tylko wyciągać ręce po dary, ale być przy Panu, gdy milkną aniołowie, a pot staje się jak krople krwi.

III. Apostoł Męczennik i Pielgrzym

Jakub jako pierwszy z grona Dwunastu poniósł śmierć męczeńską:

„Herod (…) kazał ściąć mieczem Jakuba, brata Jana” (Dz 12,2).

Nie odszedł w chwale świata – odszedł w chwale Krzyża. I przez to stał się jeszcze bliższy Chrystusowi. W tradycji Kościoła zachodniego, a szczególnie hiszpańskiego, czczony jest jako Santiago, który – zanim oddał życie – dotarł z Ewangelią aż na Półwysep Iberyjski, stając się patronem pielgrzymów. Jego grób w Composteli stał się jednym z najważniejszych sanktuariów chrześcijaństwa.

Czy i my, Bracia i Siostry, nie jesteśmy duchowymi pielgrzymami? Czy nasze życie nie jest drogą ku świętości, przez trudy, zmęczenie, upadki i światło łaski? Jakub pokazuje nam, że pielgrzymowanie nie jest ucieczką – ale powrotem do Domu Ojca, przez krzyż, z wiarą, którą karmi modlitwa i wspólnota.

IV. Patron naszej Katedry, naszego Biskupstwa – znak tożsamości i misji

Gdy nasza wspólnota Narodowego Kościoła Katolickiego obierała Patrona dla Katedry Biskupiej – sięgnęliśmy po Jakuba nieprzypadkowo. To znak, że nasz Kościół chce iść drogą apostolską, nie udawaną, lecz prawdziwą – drogą prostoty, męstwa i służby.

Katedra to nie tylko budowla – to serce Kościoła, miejsce sprawowania Eucharystii, sakramentów, formacji ludu Bożego i nauczania w imieniu Chrystusa. Jeśli Jakub jest naszym patronem, to znaczy, że naszą misją jest głosić Ewangelię z ogniem serca, służyć z pokorą i prowadzić lud ku Bogu, nie ku sobie.

V. Wezwanie i błogosławieństwo

Umiłowani w Panu,

W dniu tej uroczystości, jako Biskup Narodowego Kościoła Katolickiego, błogosławię Wam z serca. Proszę Was: nie lękajcie się być apostołami Chrystusa we współczesnym świecie.

Niech przykład Świętego Jakuba Was prowadzi.
Niech jego wstawiennictwo Was wspiera.
Niech jego obecność duchowa będzie Waszą siłą w chwilach zwątpienia.
Niech Wasza droga – jak droga do Composteli – prowadzi zawsze ku niebu.

Z serca błogosławię:

† W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen

✠ Bp Grzegorz Wyszyński, NCC
Wiceprzewodniczący Rady Synodalnej
Narodowego Kościoła Katolickiego